วันจันทร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2553

ว่าด้วย “ความรู้”

ไม่มีใครที่รู้อะไรๆ ไปหมดทุกอย่าง…และไม่มีอะไร ที่ไม่มีใครๆ รู้
มีแต่เรานั่นแหละที่ไม่รู้ว่า ใครรู้อะไร หรือใครไม่รู้อะไร
และ…อะไรที่ใครรู้ หรืออะไรที่ใครไม่รู้
บางคนไม่รู้อะไรๆ แต่ทำท่าว่ารู้…บางคนรู้ แต่ทำท่าว่าไม่รู้อะไรๆ
แต่ที่ว่ารู้นั้น จะรู้จริงหรือไม่…ก็ไม่รู้
ถึงจะรู้จริงๆ…แต่สิ่งที่รู้นั้น จริงหรือไม่…ก็ไม่รู้
อย่าว่าแต่ไม่รู้ว่าอะไร เป็นอะไร…แม้แต่ตัวเราเอง เป็นอะไร…บางทีเราก็ยังไม่รู้
จึงไม่ควรไปสรุปว่าใครรู้อะไร มากกว่าใคร…หรือใครไม่รู้อะไร มากกว่าใคร
แต่ควรจะพิจารณาในสิ่งที่เรารู้ ให้แน่ใจ…แน่ใจว่าควรจะรู้
เพราะเรามีเวลาไม่มากพอ ที่จะรู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้
แม้กระนั้น เราก็มีเวลาน้อยเกินไป ที่จะเรียนรู้ทุกสิ่งที่ควรรู้
จึงควรพิจารณาในสิ่งที่จะเรียนรู้ให้แน่ใจก่อนว่า…จำเป็นต้องรู้
ไม่ใช่อยากเรียนรู้เพราะใครๆ ก็รู้ เลยคิดเอา ว่าเราก็จำเป็นต้องรู้
บางทีจะดีกว่า ถ้าเรารู้ในสิ่งที่ไม่มีใครรู้
แต่จะดีที่สุด ถ้าเรารู้ในสิ่งที่…จำเป็นต้องรู้
เราจำเป็นต้องรู้อะไร ?…ก็การรู้ “ตัวเรา” นั่นแหละจำเป็นที่สุด ที่จะต้องรู้
แล้วตัวเราคืออะไร ?…อย่างแรกที่จำเป็นต้องรู้ คือ รู้ว่าตัวเรา…ไม่ใช่ตัวเรา
ถ้าเราไม่ใช่ตัวเรา แล้วเราเป็นใคร ?…ตัวเราไม่ใช่เรา…แล้วตัวเราก็ไม่ใช่ใครอีกด้วย
งั้นตกลงว่าเรา เป็นอะไร ?…เราก็เป็นแค่อะไรซักอย่างหนึ่งที่คิดเอาเองว่า เป็นเรา
แล้วไม่ได้เป็นเหรอ ?…อืม…จะว่าไม่เป็น ก็ไม่ได้…แต่จะว่าเป็น ก็ไม่ได้
…คือ…มันก็เป็นอย่างที่มันเป็น…ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดว่าเป็น…มันเป็นของมันอย่างนั้นเอง
แล้วเราไม่ได้เป็นอย่างมันเหรอ ?…ก็เป็นอย่างมันนั่นแหละแต่ไม่ใช่ว่า เราเป็น…แค่คิดเอา ว่าเป็น
งั้นใครล่ะที่คิด…เราคิดไม่ใช่เหรอ ?…คิดก็คือคิด…คิดไม่ใช่เรา…เราไม่ใช่คิด…เราแค่รู้ว่าเราคิด
งั้นใครล่ะที่รู้…เราไม่ใช่เหรอที่รู้ ?…รู้ก็คือรู้…รู้ไม่ใช่เรา…เราไม่ใช่รู้…เราแค่คิดว่าเรารู้
ในเมื่อรู้ก็คือรู้ แล้วทำไมถึงเป็นแค่คิด ?…รู้ก็คือรู้ แต่ไม่มีใครรู้ มีแต่อาการรู้…แต่เราไม่รู้ เลยคิดว่ารู้
ทำยังไงถึงจะรู้ ว่ากำลังคิดว่ารู้ ?…เมื่อกำลังคิดก็ให้รู้ว่ากำลังคิด…กำลังคิด ไม่ใช่กำลังรู้
…ถ้าไม่รู้ว่า กำลังรู้ว่ากำลังคิด ก็จะคิดไปว่ารู้…แต่ความจริงก็คือไม่รู้ว่ากำลังไม่รู้ ว่ากำลังคิด
…คิดก็เกิดจากเหตุของคิด…คิดไม่ได้เกิดจากเรา…เราไม่ได้ทำให้เกิดคิด…อย่าไปคิดเลยว่า เราคิด
…คิดก็เกิดพร้อมๆ กับรู้ว่าคิด…แต่ไม่มีใครรู้…ไม่มีใครคิด…มีเพียงแค่ “คิด” กับ “รู้ว่าคิด”
แล้วใครล่ะที่รู้ว่าคิด ?…ถามซ้ำอีกแล้ว…บอกแล้วว่า…ไม่มี “ใคร” รู้…ไม่มี “ใคร” คิด…
แล้วมันมาจากไหนล่ะ ?…ก็บอกแล้วว่า…คิดก็เกิดจากเหตุของคิด…เช่นเดียวกับทุกสิ่งทุกอย่าง…
…เมื่อมีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นก็จะมีอีกสิ่งหนึ่งที่รู้ว่ามีสิ่งนั้นเกิดขึ้น…แล้วทั้งสองสิ่งนั้นก็ดับไป…ก็แค่นั้น
แต่มัน “เกิด-ดับ” เร็วมาก…เจ้าสิ่งที่เข้าไปรู้นั้นมันเลยไม่รู้ว่าดับ…ดับทั้งตัวมัน และสิ่งที่มันรู้…
บางครั้งมันอาจจะรู้ว่าสิ่งที่มันรู้นั้นดับ…แต่มันไม่เคยรู้เลยว่ามันก็ดับไปพร้อมกันนั่นแหละ
เมื่อมันไม่รู้ว่ามันดับ…นั่นก็คือ…มันคิดว่ามันไม่ดับ…มันคิดว่ามันรู้…แต่มันไม่รู้ว่ามันไม่รู้
… … มันโง่ … …
มันเป็นใคร ?…มันก็คือ “ตัวกู” นี่แหละ
พอ “ตัวกู” เกิดบ่อยๆ…มันก็ชินในสิ่งที่มันทำบ่อยๆ…มันก็เก่งในสิ่งที่มันทำบ่อยๆ
แต่ว่า “มันโง่”…มันไม่รู้ว่ามันกำลังทำสิ่งโง่ๆ…เลยทำบ่อยๆ ด้วยความเคยชิน และ…เก่ง
ทำยังไงมันถึงจะ “ไม่โง่” ?…ก็แค่ทำให้มัน “รู้” ว่า…มันไม่ใช่มัน…เราไม่ใช่เรา…กูไม่ใช่กู
นี่แหละคือ “ความรู้” ที่จำเป็นที่สุด ที่จะต้องรู้…


ป.ล. : อ่านค่อยๆ (เดี๋ยวคนฟัง..บ้า)…ค่อยๆ อ่าน (เดี๋ยวคนอ่าน..บ้า)…อ่านด้วยใจ…(เดี๋ยวก็เข้าใจ)…

จากใจบอกอ...ขอต้อนรับสู่สปริง

สวัสดีปีใหม่ท่านผู้อ่านทั้งหลาย เดือนเมษายนมีประเพณีที่สำคัญ คือ ประเพณีสงกรานต์หรือปีใหม่ของชาวเอเชียเรา มีการเปลี่ยนแปลงทางฤดูกาลในพื้นที่ต่างๆ ขอโลก ทำให้อุณหภูมิในบางพื้นที่เริ่มร้อนขึ้น บางพื้นที่ร้อนมาก โดยเฉพาะในประเทศไทย หากแต่ไม่ใช่ร้อนแค่อากาศ บรรยากาศอย่างอื่นก็ร้อนด้วย จะร้อนอย่างไรก็แล้วแต่ ขอให้ทุกคนใช้น้ำใจช่วยดับความร้อนอันนี้ให้หมดไป
ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่นี้ ไม่มีอะไรเป็นของกำนัลให้กับท่านผู้อ่านทั้งหลาย จึงขอนำบทกลอนของท่านพุทธทาส ฝากไว้เป็นข้อคิดหรือน้ำชโลมจิตใจให้คลายร้อน ดังนี้
ปีใหม่มี สำหรับดี กว่าปีเก่า
พืชมีเหง้า ครบปี ทวีหัว
ทั้งขนาด และจำนวน ล้วนเกินตัว
แต่คนชั่ว กลับถอยถด ดีลดลง
คือปีหน้า เลวลงกว่า ในปีนี้
ไม่กี่ปี จะหมดดี เพราะมีหลง
รู้สึกตัว ละชั่ว, เพราะเห็นตรง
ดีจะคง ดีขึ้นไป ชื่นใจเอยฯ
กลับมาพูดเรื่องวารสารของพวกเราดีกว่า ฉบับนี้ก็เป็นฉบับที่ ๒ หรือฉบับต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ(ในประเทศสหรัฐอเมริกา)ที่กำลังย่างกรายเข้ามา ปีนี้หลายมลรัฐในประเทศสหรัฐอเมริกาต้องประสบภาวะหนาวเหน็บและความยุ่งยากจากสโนว์ที่มีมากเกินไป บางมลรัฐหิมะไม่เคยตกก็ตก เช่น มลรัฐฟลอริด้า บางมลรัฐไม่เคยตกเยอะ แต่ปีนี้ตกเยอะ เช่น แมรี่แลนด์, เวอร์จิเนีย และวอชิงตันดีซี เล่นเอาประชาชนในหลายพื้นที่ตั้งรับแทบไม่ทัน
ช่วงหลายปีที่ผ่านมาผู้คนทั่วโลกต่างกล่าวถึงเรื่องภาวะโลกร้อน(Global warming)และองค์กรต่างๆ พยายามรณรงค์ กระตุ้นเตือนให้ประชาคมโลกตื่นระวังเกี่ยวกับการใช้วัสดุอุปกรณ์ที่จะไม่ส่งผลกระทบต่อโลกของเรา อันที่จริงเราต่างก็รู้เรื่องเหล่านี้ดีว่าควรทำอะไร อย่างไร แต่จะมีสักกี่คนที่ไม่หยุดอยู่แค่รู้ แต่ลงมือปฏิบัติจริง เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในโลก ไม่ว่าจะเป็นภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นที่เฮติต่อมาจนถึงชิลี ทำให้คนในโลกได้สำนึกมากขึ้นว่าเราทำลายธรรมชาติมากไปหรือเปล่า...เราควรจะทำสักอย่างเพื่อโลกใบนี้ที่เราอาศัยอยู่...พวกเราต่างรู้ว่าจะทำอย่างไร เริ่มต้นจากตัวท่านก่อน ลำดับต่อมาคือคนในครอบครัว สังคม และประเทศชาติของท่าน แต่พวกเราจะเอาชนะมารร้ายในใจของพวกเราทำสิ่งที่ถูกต้องได้หรือป่าว...? หรือพวกเราจะให้ความฟุ่มเฟือย ความโลภ และความเห็นแก่ตัวทำลายโลกใบนี้และตัวเราในที่สุด
ช่วงเดือนเมษายน ชุมชนไทยในมลรัฐต่างๆ ของอเมริกามีการจัดประเพณีสงกรานต์ โดยมีวัดเป็นศูนย์กลางในการจัดงานแสดงวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามนี้ เป็นสิ่งที่น่ายกย่องสรรเสริญ และควรภาคภูมิใจในวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามของตนเอง ชาวพุทธไม่ควรน้อยเนื้อต่ำใจในวัฒนธรรมและความเชื่อของตัวเอง แต่สิ่งที่เราไม่ควรภูมิใจคือการทำความชั่ว หรือเป็นคนชั่ว
วารสารฉบับนี้ยังคงอัดแน่นไปด้วยเนื้อหาสาระมากมาย อยากให้ผู้อ่านลองอ่านบทความแต่ละบทหลายๆ ครั้ง เพราะบางครั้งการอ่านก็ขึ้นอยู่กับเวลา อารมณ์ และบรรยากาศด้วยเหมือนกัน เคยสังเกตไหมว่า ภาพยนตร์บางเรื่องดูในเวลาหนึ่ง ช่วงอารมณ์หนึ่ง อาจจะคิดอย่างหนึ่ง แต่ถ้าเราดูกับเพื่อน อาจจะคิดหรือมีมุมมองที่เปลี่ยนไป
ก่อนจะอำลากันไป ขอกล่าวคำว่า สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุข ความเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน ยิ่งๆ ขึ้นไป อย่าลืมละ ความสุข ความเจริญ ไม่ได้เกิดขึ้นเองนะ ต้องทำด้วยตนเอง ตามแบบฉบับชาวพุทธ....สวัสดี พบกันใหม่ฉบับหน้า

วารสารธรรมะทูโกฉบับเดือนมีนาคม(File word)