วันอาทิตย์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

วิสาขบูชา มหารำลึก

โลกหมดจดงดงามด้วยความรัก และประจักษ์ว่าเมตตามีค่ายิ่ง
ความไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขจริง ทุกสรรพสิ่งอิงอาศัยไปด้วยกัน
คนอาศัยธรรมชาติสร้างชีวิต มวลส่ำสัตว์ล้วนมีสิทธิเสมอมั่น
มิแตกต่างรูปร่างเพศผิวพรรณ มีเขตแดนแบ่งปันพอมั่นคง
ดำรงตนตามสถานการเป็นอยู่ ต้องต่อสู้เพื่อให้รอดหลากพิษสง
ใช้ปัญญาหรืออาวุธยุทธยง จุดประสงค์เพียงเพื่อรอดและปลอดภัย
หลายหมื่นหลายพันปีพ้นผ่าน ย่อมแตกดับนับล้านอสงไขย
วัฎจักรหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงนัย เหตุปัจจัยคือหลักคอยผลักดัน
เมื่อหวาดกลัวหวั่นเกรงเร่งค้นหา ถึงที่มาที่ไปอันผกผัน
เป็นบ่อเกิดประเพณีสารพัน เหลือมาถึงทุกวันอย่างมากมาย
ด้วยเมตตาเอ็นดูประชาสัตว์ อันอุบัติ จุติล่มจมสลาย
ต้องวนเวียนทุกข์ท้นทนเกิดตาย น่าจะมีเส้นสายที่สุดทาง
บุรุษหนึ่งทรงพระนามสิทธัตถะ มุมานะฝึกฝนค้นแบบอย่าง
วิริยะเคี่ยวเข็ญมิเว้นวาง จนบรรลุแสงสว่างแห่งปัญญา
ได้รับผลสิ่งพระองค์ทรงแสวง ทรงรู้แจ้งแทงตลอดทุกปัญหา
ตรัสรู้เป็นพระอรหันตสัมมา แจ้งโลกนี้โลกหน้าอย่างสามัญ
เป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน ผู้ประหารกิเลสหายไม่คืนหัน
อยู่ในโลกอย่างแจ้งโลกรู้เท่าทัน มิติดพันกับดักอีกต่อไป
วันประสูติตรัสรู้และนิพพาน จึงรวมกาลหนึ่งเดียวตรงเงื่อนไข
คือ เกิด เป็นพุทธะจากภายใน และดับไฟตัดกิเลสขณะพลัน
กราบเอกองค์ทรงนามพระสัมพุทธ สุวิสุทธิโปรดโลกพ้นโศกศัลย์
วิสาขบูรณมีตีค่าอนันต์ หากร่วมกันทำตามธรรมพระองค์ ฯ