สมัยเป็นนักศึกษาเรียนอยู่ที่ประเทศอินเดีย ได้พักอาศัยอยู่ที่วัดไทยพุทธคยา ที่หน้ากุฏิของหลวงพ่อเจ้าอาวาสมีกลอนบทหนึ่งเขียนติดไว้ว่า “สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม คนหนึ่งตามแหลมคม มองเห็นดาวอยู่พราวพราย”
ทำไมผู้เขียนจึงเกริ่นนำด้วยกลอนบทนี้ เพราะมันเกี่ยวพันกับบทความที่กำลังจะเขียนนะซิครับ มาดูว่าเกี่ยวยังไง เกิดเมืองไทย ไปอินเดีย จากอินเดีย และมาอเมริกา ไปอยู่ที่ไหนก็รู้สึกรักและผูกพันกับประเทศนั้นเสมือนหนึ่งเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของตน ผู้เขียนมองเห็นทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีของแต่ละที่ เราต้องยอมรับอย่างปฏิเสธไม่ได้ว่า แต่ละที่แต่ละแห่งต่างก็มีจุดดีและจุดด้อยแตกต่างกันไป ไม่มีที่ไหนที่สมบูรณ์แบบที่สุดหรอก ว่าไหม ? เพราะคนเรายังไม่สมบูรณ์ แต่ประโยชน์อะไรกับการมองในแง่ร้ายเล่า เรามองหาจุดดีของแต่ละที่ดีกว่าไหม เรียนรู้จากสิ่งเหล่านั้นแล้วนำมาปฏิบัติตามจะไม่ดีเหรอ เรียกว่า “ ร่อนแร่หาทอง ”
ทำไมเขียนเกี่ยวกับอเมริกาละ เพราะตอนนี้อยู่อเมริกา และที่สำคัญอยากให้เรียนรู้ร่วมกันว่า เหตุใดประเทศแห่งนี้ จึงสามารถพัฒนาจนสามารถก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำของโลกได้ในยุคปัจจุบัน ผู้เขียนคิดว่า ถ้าไม่มีอะไรดี หรือไม่แน่จริง คงไม่สามารถพัฒนาได้ขนาดนี้หรอก แล้วอะไรละที่เป็นคุณสมบัติเหล่านั้น เป็นสิ่งที่เราต้องมาศึกษาและเรียนรู้ร่วมกัน
ในตอนแรกนี้ อยากจะพาไปรู้จักอเมริกาว่า ทำไม อเมริกา จึงเป็นจุดหมายปลายทางของชนหลายชาติ หลากภาษา (America destination) ซึ่งต่อมามีคำเรียกประเทศแห่งนี้ว่า เป็นเบ้าหลอมทางเชื้อชาติ วัฒนธรรมประเพณีจากที่ต่างๆ ทั่วโลก(Melting Pot) หรือถ้าเป็นคนอังกฤษก็จะเรียกประเทศแห่งนี้ว่า โลกใหม่ (New World) ผู้เขียนเคยดูสารคดีเรื่อง จุดหมายปลายทาง คือ อเมริกา(America Destination)ในสารคดีนั้นมีเรื่องราวของคนจากประเทศต่างๆ ทั่วโลกว่า เหตุใดเขาจึงพากันอพยพมาอยู่ ณ ประเทศแห่งนี้ บางคนหนีความยากจน บางคนหนีภัยการเมือง บางคนหนีปัญหาการกดขี่ทางเชื้อชาติ ศาสนา เพราะพวกเขาเชื่อว่าประเทศแห่งนี้มีโอกาสในการเริ่มต้นใหม่ได้
มีประโยคฮิตที่ใช้ประกาศอิสรภาพของประเทศอเมริกาที่เขียนโดยโทมัส เจฟเฟอสัน(Thomas Jefferson)ประธานาธิบดีคนที่ ๓ ของประเทศสหรัฐอเมริกา ว่า มนุษย์ทุกคนมีความเสมอภาคเท่าเทียมกัน (All men are created equal)ในด้านสิทธิเสรีภาพ หรือถ้าจะพูดว่า ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพจะทำอะไรก็ได้ที่ไม่ขัดกับตัวบทกฎหมายของบ้านเมือง
โอกาสถือว่าเป็นคำยิ่งใหญ่ในประเทศอเมริกานี้ เพราะทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมกันในการที่จะคิด พูด และทำในสิ่งที่ไม่ขัดกับกฏหมายบ้านเมือง ผู้เขียนชื่นชมสังคมแห่งนี้ที่ยกย่องชื่นชมคนเก่งและให้เกียรติคนดี อย่างคำพระท่านว่า “ นิคคัณเห นิคคะหาระหัง ปัคคัณเห ปัคคะหาระหัง ข่มคนที่ควรข่ม ยกย่องคนที่ควรยกย่อง ”
คนทำความดีก็ต้องยกย่องสรรเสริญ คนเก่งก็ต้องให้เกียรติ เพราะการทำอย่างนี้จะเป็นการให้กำลังใจคนดีและคนเก่ง ให้รักษาความดีและพัฒนาความสามารถของตนยิ่งๆ ขึ้นไป คนในสังคมจะเป็นอย่างไร ส่วนหนึ่งก็ขึ้นอยู่กับค่านิยมที่สังคมกำหนดให้ด้วย สังคมจึงควรนิยมคนเก่งและดี เพื่อที่จะได้เป็นตัวอย่างแก่คนอื่นยิ่งๆ ขึ้นไป
เมื่อนายโบรัค โอบามา ประธานาธิบดีคนปัจจุบันเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ ๔๔ ของอเมริกา นั้นเป็นข้อพิสูจน์คำว่า โอกาส ได้ดีที่สุด เพราะถ้าทุกคนในประเทศแห่งนี้มีความเพียรพยายามและตั้งใจจริงที่จะทำหรือเป็นอะไร ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำหรือเป็น
คำว่า โอกาส คำนี้จึงเป็นคำที่คนในประเทศแห่งนี้ยกย่องเชิดชู พร้อมทั้งเปิดทางให้แก่คนที่ชอบแสวงหาโอกาส คนเราทุกคนควรจะให้โอกาสแก่ตนเองและผู้อื่น และควรแสวงหาโอกาสที่จะทำสิ่งดีๆ เพื่อความเจริญก้าวหน้าของตน แต่อย่ามัวรอให้โอกาสวิ่งเข้ามาหาเราอย่างเดียวละ ควรจะเดินเข้าไปโอกาสด้วย
ท่านผู้อ่านละ คิดเหมือนกันไหม ?
ทำไมผู้เขียนจึงเกริ่นนำด้วยกลอนบทนี้ เพราะมันเกี่ยวพันกับบทความที่กำลังจะเขียนนะซิครับ มาดูว่าเกี่ยวยังไง เกิดเมืองไทย ไปอินเดีย จากอินเดีย และมาอเมริกา ไปอยู่ที่ไหนก็รู้สึกรักและผูกพันกับประเทศนั้นเสมือนหนึ่งเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของตน ผู้เขียนมองเห็นทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีของแต่ละที่ เราต้องยอมรับอย่างปฏิเสธไม่ได้ว่า แต่ละที่แต่ละแห่งต่างก็มีจุดดีและจุดด้อยแตกต่างกันไป ไม่มีที่ไหนที่สมบูรณ์แบบที่สุดหรอก ว่าไหม ? เพราะคนเรายังไม่สมบูรณ์ แต่ประโยชน์อะไรกับการมองในแง่ร้ายเล่า เรามองหาจุดดีของแต่ละที่ดีกว่าไหม เรียนรู้จากสิ่งเหล่านั้นแล้วนำมาปฏิบัติตามจะไม่ดีเหรอ เรียกว่า “ ร่อนแร่หาทอง ”
ทำไมเขียนเกี่ยวกับอเมริกาละ เพราะตอนนี้อยู่อเมริกา และที่สำคัญอยากให้เรียนรู้ร่วมกันว่า เหตุใดประเทศแห่งนี้ จึงสามารถพัฒนาจนสามารถก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำของโลกได้ในยุคปัจจุบัน ผู้เขียนคิดว่า ถ้าไม่มีอะไรดี หรือไม่แน่จริง คงไม่สามารถพัฒนาได้ขนาดนี้หรอก แล้วอะไรละที่เป็นคุณสมบัติเหล่านั้น เป็นสิ่งที่เราต้องมาศึกษาและเรียนรู้ร่วมกัน
ในตอนแรกนี้ อยากจะพาไปรู้จักอเมริกาว่า ทำไม อเมริกา จึงเป็นจุดหมายปลายทางของชนหลายชาติ หลากภาษา (America destination) ซึ่งต่อมามีคำเรียกประเทศแห่งนี้ว่า เป็นเบ้าหลอมทางเชื้อชาติ วัฒนธรรมประเพณีจากที่ต่างๆ ทั่วโลก(Melting Pot) หรือถ้าเป็นคนอังกฤษก็จะเรียกประเทศแห่งนี้ว่า โลกใหม่ (New World) ผู้เขียนเคยดูสารคดีเรื่อง จุดหมายปลายทาง คือ อเมริกา(America Destination)ในสารคดีนั้นมีเรื่องราวของคนจากประเทศต่างๆ ทั่วโลกว่า เหตุใดเขาจึงพากันอพยพมาอยู่ ณ ประเทศแห่งนี้ บางคนหนีความยากจน บางคนหนีภัยการเมือง บางคนหนีปัญหาการกดขี่ทางเชื้อชาติ ศาสนา เพราะพวกเขาเชื่อว่าประเทศแห่งนี้มีโอกาสในการเริ่มต้นใหม่ได้
มีประโยคฮิตที่ใช้ประกาศอิสรภาพของประเทศอเมริกาที่เขียนโดยโทมัส เจฟเฟอสัน(Thomas Jefferson)ประธานาธิบดีคนที่ ๓ ของประเทศสหรัฐอเมริกา ว่า มนุษย์ทุกคนมีความเสมอภาคเท่าเทียมกัน (All men are created equal)ในด้านสิทธิเสรีภาพ หรือถ้าจะพูดว่า ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพจะทำอะไรก็ได้ที่ไม่ขัดกับตัวบทกฎหมายของบ้านเมือง
โอกาสถือว่าเป็นคำยิ่งใหญ่ในประเทศอเมริกานี้ เพราะทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมกันในการที่จะคิด พูด และทำในสิ่งที่ไม่ขัดกับกฏหมายบ้านเมือง ผู้เขียนชื่นชมสังคมแห่งนี้ที่ยกย่องชื่นชมคนเก่งและให้เกียรติคนดี อย่างคำพระท่านว่า “ นิคคัณเห นิคคะหาระหัง ปัคคัณเห ปัคคะหาระหัง ข่มคนที่ควรข่ม ยกย่องคนที่ควรยกย่อง ”
คนทำความดีก็ต้องยกย่องสรรเสริญ คนเก่งก็ต้องให้เกียรติ เพราะการทำอย่างนี้จะเป็นการให้กำลังใจคนดีและคนเก่ง ให้รักษาความดีและพัฒนาความสามารถของตนยิ่งๆ ขึ้นไป คนในสังคมจะเป็นอย่างไร ส่วนหนึ่งก็ขึ้นอยู่กับค่านิยมที่สังคมกำหนดให้ด้วย สังคมจึงควรนิยมคนเก่งและดี เพื่อที่จะได้เป็นตัวอย่างแก่คนอื่นยิ่งๆ ขึ้นไป
เมื่อนายโบรัค โอบามา ประธานาธิบดีคนปัจจุบันเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ ๔๔ ของอเมริกา นั้นเป็นข้อพิสูจน์คำว่า โอกาส ได้ดีที่สุด เพราะถ้าทุกคนในประเทศแห่งนี้มีความเพียรพยายามและตั้งใจจริงที่จะทำหรือเป็นอะไร ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำหรือเป็น
คำว่า โอกาส คำนี้จึงเป็นคำที่คนในประเทศแห่งนี้ยกย่องเชิดชู พร้อมทั้งเปิดทางให้แก่คนที่ชอบแสวงหาโอกาส คนเราทุกคนควรจะให้โอกาสแก่ตนเองและผู้อื่น และควรแสวงหาโอกาสที่จะทำสิ่งดีๆ เพื่อความเจริญก้าวหน้าของตน แต่อย่ามัวรอให้โอกาสวิ่งเข้ามาหาเราอย่างเดียวละ ควรจะเดินเข้าไปโอกาสด้วย
ท่านผู้อ่านละ คิดเหมือนกันไหม ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น